U još jednom pokušaju da se otvore vrata urbanizacije dela Košutnjaka, kroz održan arhitektonsko-urbanistički konkurs u organizaciji Društva arhitekata Beograda, predstvljeni su radovi koji nude različite koncepte budućeg stambenog naselja planiranog na prostoru nekadašnjeg „Avala filma”. Projekat koji je već ustalasao javnost i izazvao proteste građana, zapravo je epilog nepoštene privatizacije u kojoj je kupac za samo 8 miliona evra preuzeo ne samo zemljište i sve objekte najvećih filmskih studija u bivšoj Jugoslaviji, već i prava na preko 200 igranih i 600 dokumentarnih filmova „Avala filma”.

„Avala film” je bilo državno preduzeće koje je godinama tavorilo u stečaju, a objekti koji predstvaljaju infrastrukturu filmskog grada dugo nisu korišćeni i nalaze se u stanju propadanja. Ipak njegova lokacija je jedinstveni prirodni resurs grada, deo vredne ambijentalne celine i zona kulturno-istorijskog značaja, što je javni ekskluzivitet koji ne bi smeo da se pretvori u još jednu stambenu četvrt. Sukob javnog i privatnog interesa ovde se ogleda pre svega u nameni planirane urbanizacije, kao najvažnijeg pitanja u javnom diskursu i kamenu spoticanja za razvoj čitavog prostora.

U tom smislu, ovaj konkurs bez obzira na svoje pojedine kvalitete, zanemaruje suštinski problem i pokušava da napravi iskorak sa teme namene prostora na polje urbanizma i arhitekture. Navodno je cilj konkursa da se revitalizuje prostor, da se napravi nekakav kvalitetni miks zeleno-urbanog, da se očuva što veći deo postojećeg zelenog fonda, da se pravilno dimenzionišu spratnosti i kvadrature itd. U odnosu na zadatak, manji broj radova sa konkursa su jako kvalitetni i na uzoran način se bave stanovanjem i njegovim prostornim i arhitektonskim oblikovanjem. Da je reč o bilo kom drugom stambenom naselju, drugoj lokaciji i kontekstu radilo bi se o dobrim primerima.

Najveći broj radova, pa čak i neki otkupljeni koncepti imaju problem sa količinom kvadrata i gabaritima objekata. Različitost pristupa u radovima je značajna, od izolovanih elitističkih naselja male gustine, do masivnih gradskih centara sa stambenim kulama i višespratnicama. Prema odabranim radovima novom naselju svakako neće faliti kvadrati, radiće se o stotinama, ako ne i hiljadama novih stanova, dok su sve ostale funkcije uglavnom tu da komplementiraju masovnu stanogradnju. Simbolično od postojećih građevina sačuvan bi bio samo "Studio 1" nekadašnjeg „Avala filma”, kao nekakav javni objekat iz domena kulture, muzej filma ili sl.

Na konkursu nagrade su dodeljene za četiri rada, uz dodatna četiri jednakovredna otkupa. Koliko će iz konkursa biti uneto u konačno rešenje ostaje da vidimo, na kraju investitor odlučuje, a svi znamo kako to izgleda u Beogradu zadnjih 10 godina. Dodatno, ovaj projekat je pod lupom javnosti od početka i uključuje veliki broj građanskih i ekoloških udruženja koji mu se protive, što se može pokazati kao preveliki zalogaj za investitora. Možda bi najbolje rešenje bilo da se poništi kontroverzna privatizacija „Avala filma”, da se otuđeno arhivsko blago preda Kinoteci i da se spreče nove tenzije i sukobi oko gradnje novog naselja.